Tag: Laetare Musica

Plena Luna, prima primadonna, abracadabra.
 
Moegelopen mensen in de straten,
de winkels doen hun gouden deuren dicht.
Meisjes die zich mooi willen praten
in de bleke blos van lila neonlicht.
Mannen die zo graag te veel beloven
de avond naar hun beeld en hun gelijkenis.
Gordijnen worden haastig dicht geschoven
omdat het ondertussen alweer donker is.
 
En de Maan hangt als een lichtreclame
boven de huizen van de stad
waar achter helverlichte ramen
kinderen moe worden en mat.
 
Vijf plus vier is negen,
ik heb straf gekregen!
Nijlpaarden en slingerapen.
Mama, ik kan weer niet slapen!
 
Plena Luna, prima primadonna, abracadabra.
 
Slaap nu, mijn kleine jongen,
het is al twintig over acht.
De witte lammetjes sprongen
al over ‘t beekje van de nacht.
Honderd en één,
ik laatje niet alleen.
Honderd en twee,
ga je met me mee?
Honderd en drie,
weet je wat ik zie?
Honderd en vier,
witte lammetjes hier.
En eindelijk zijn ze stil blijven staan
in het zilveren licht van de Maan.
Slaap nu, mijn kleine jongen,
hoor daar vertrekt weer een trein,
die zal vannacht nog in Antwerpen zijn.
Maar jij bent al veel te moe,
doe je grote ogen nu maar toe.
Honderd en één,
ik laatje niet alleen.
 
Waar is het programmablad,
waar heb ik het gelaten?
Thomas heeft weer straf gehad,
je moet eens met hem praten
want zo kan het echt niet meer!
Er zal een nieuwe ijstijd komen,
lees ik hier alweer een keer.
En hij heeft zo’n vreemde dromen.
Maar wat is het killig hier!
Wil jij ook nog een kop thee?
Nee, nee, ik heb liever een glas bier
en kijk er is weer storing op teevee.
 
En wat later op de radio,
vanuit een godverlaten studio,
begint de nieuwslezer aan het allerlaatste nieuws.
De wereld zucht van zorgen,
het weerbericht voor morgen.
Ochtendnevel en mist,
westenwind en regenvlagen.
Een vermoorde journalist,
de onrust van de laatste dagen.
Onstuimige zee, een lekke olietanker.
Conflicten binnen de EEG,
de nieuwe oorzaken van kanker.
Koude polaire lucht,
een vreemde ster in het heelal.
Schandalen en sensatiezucht
en de luchtdruk daalt plots overal.
 
Dames en heren,
nog even pauzeren,
ik wens U alvast een goede nacht.
Welterusten en slaap zacht
zegt hij tegen U en mij.
 
En voor al wie niet kan slapen
ozonlagen fantasie.
Honderd en één,
ik laat je niet alleen.
Drijft de Maan haar kudde schapen,
nevelslierten nostalgie.
Honderd en twee,
ga je met me mee?
 
Naar de open velden van de nacht,
onvoltooide elegie.
Honderd en drie,
weet je wat ik zie?
Maskerade van haar toverkracht,
liefde en astrologie!
Honderd en vier,
witte lammetjes hier.
Papavers om je licht te maken,
transparante euforie.
Honderd en vijf,
wil je dat ik blijf?
Morgen zul je weer ontwaken
uit de zonne-energie.
 
Plena Luna, prima primadonna, abracadabra.
Welterusten en slaap zacht,
zegt zij tegen jou en mij.

Luna piena, prima primadonna, abracadabra.
 
Gente stanca per le strade,
i negozi chiudono le loro porte d’oro.
Ragazze che vogliono parlare in modo carino
nel pallido rossore della luce al neon lilla.
Uomini che amano sovrastimare la serata
a loro immagine e somiglianza.
Le tende vengono tirate in fretta
perché è già buio.
 
E la Luna pende come un’insegna al neon
sopra le case della città
dove i bambini sono stanchi
dietro le finestre illuminate a giorno.
 
Cinque più quattro fa nove,
sono stato punito!
Ippopotami e scimmie-ragno.
Mamma, non riesco a dormire!
 
Luna piena, prima primadonna, abracadabra.
 
Dormi, adesso, piccolo mio,
sono già le otto e venti.
Bianche pecorelle stanno già saltando
il ruscello della notte.
Cento e uno,
non ti lascerò solo.
Cento e due,
verrai con me?
Cento e tre,
sai che cosa vedo?
Cento e quattro
candide pecorelle.
E finalmente si sono fermate
nella luce argentea della Luna.
Dormi ora, bambino mio,
ascolta: un altro treno sta partendo,
arriverà ad Anversa stanotte.
Ma sei già troppo stanco,
chiudi i tuoi grandi occhi, adesso.
Cento e uno,
non ti lascerò solo.
 
Dov’è l’elenco dei programmi,
dove l’ho messo?
Thomas è stato punito di nuovo,
dovresti parlargli perché davvero
avanti così non si può più andare!
Ci sarà una nuova era glaciale,
l’ho appena letto qui.
E fa sogni così strani.
Ma qui fa freddo!
Vuoi anche tu una tazza di tè?
No, no, preferirei bere un bicchiere di birra
e guardare la tv, ma è di nuovo guasta.
 
E poco dopo alla radio,
da uno studio dimenticato da Dio,
il telegiornale dà le ultime notizie.
Il mondo trattiene preoccupato il respiro,
le previsioni del tempo per domani.
Foschia e nebbia mattutina,
vento da ovest e rovesci di pioggia.
Un giornalista assassinato,
i disordini degli ultimi giorni.
Mari in tempesta, una petroliera sversa.
Conflitti all’interno dell’Unione Europea,
nuove agenti cancerogeni.
Fredda aria polare,
una strana stella nell’universo.
Scandali e sensazionalismo,
e la pressione atmosferica cala ovunque.
 
Signore e signori,
fermatevi un attimo,
vi auguro la buonanotte in anticipo.
Buona notte e sogni d’oro,
dice a me e a te.
 
E per tutti quelli che non dormono,
fantasia a strati di ozono.
Cento e uno,
non ti lascerò solo.
La Luna guida il suo gregge di pecore,
ciuffi di nebbia-nostalgia.
Cento e due,
verrai con me?
 
Ai campi aperti della notte,
elegia incompiuta.
Cento e tre,
sai che cosa vedo?
Mascherata della sua magia,
amore e astrologia!
Cento e quattro
candide pecorelle.
Papaveri per renderti leggera,
trasparente euforia.
Cento e cinque,
vuoi che resti?
Domani ti risveglierai ancora
con l’energia del sole.
 
Luna piena, prima primadonna, abracadabra.
Buona notte e sogni d’oro,
dice a me e a te.